De legende van een slaaf,  die als een mijnwerker werkte in de Romeinse mijnen in

de buurt van het dorp Martinovo

In de Romeinse mijnen werkten meestal Thracische krijgsgevangenen.

Beneden in de mijnen, ze waren geketend, verbleven ze bijna de hele tijd,

men werkte sliep en at diep ondergronds. Romeinse soldaten bewaakten hen.
Eens kwam een vrouw van een van de Thracische slaven gevangen genomen

in een van de oorlog welke bevallen was  van baby jongetje naar de mijn  om

de baby aan zijn vader te laten zien

De Romeinse wacht stond toe ​​om de Thracische slaaf boven te laten komen

en hij ziet zijn zoon en vrouw.

Hij was erg enthousiast, omhelsde en

kuste zijn geliefde vrouw.

Hij nam voorzichtig de baby in zijn sterke armen, kuste en gekoesterde hem de hele tijd tijdens hun samenzijn.

Tranen stonden in zijn ogen.
Na een tijdje benaderde de Romeinse wachtpost hem en zei dat het weer tijd werd om te gaan in mijn werken.

De jonge man nam zijn zware mijnbouw hamer en onverwacht sloeg hij met een harde klap het hoofd van de baby te pletter.

De moeder was totaal verdoofd van verbazing en ontzetting en keek hem vragend aan.

De vader zei: "Ik wil niet dat mijn zoon het zelfde leven moet lijden als ik

“geketend in de mijn zijn leven doorbrengen”

( in het Romeinse rijk werden de zonen van slaven ook slaven )
Daarna verdween hij naar onder in de mijn en volgens de legende –

is hij nooit meer boven gekomen tot aan het eind van zijn leven.